Oostenrijk zomer 2001

Huttentocht - Schobergruppe

We lopen nog wat rond bij de hut. Het is echt te gek, uit het dal kommen drie muzikanten naar boven. Met de materiaal lift kommen hun instrumenten mee naar boven !!! In de hut wordt het steeds gezelliger. Als de drie (manlijke) muzikanten gaan spelen wordt het helemaal feest, muziek en zang. Ze hebben twee accordeons en een harp bij. De meiden van de hut zingen en spelen op een gitaar. Zoveel jaar geleden is er bij de berg, bij de hut een kruis gesticht. Hierom hebben ze nu een feestje. Echt super gaaf ! 

Deze avond in de hut is niet te beschrijven of te vertelen, dit moet je zelf mee hebben gemaakt

Zondag 29 Juli
Hochschober Htt. 2322m – Lienzer Htt. 1977m

We ontbijten en pakken onze spullen in. Een Duitser is al weer aan het zingen. We moeten nu eerst omhoog klimmen naar de torl, dit is een overgang. Wel warm want het zonnetje brand al fel. Het is mooi blauw, helder weer. Het laatste stukje naar boven hangt een kabel en zijn er treden bevestigd in de rotsen. Boven kommen we bij een klein meertje, echt prachtig uitzicht zo. We dalen verder geleidelijk aan af naar beneden. Het pad met steen en rotsblokken vraagt wel enige oplettendheid. Als we de hut al zien liggen eten we lekker op ons gemak in de zon. Temperatuur is wel pittig zo in de zon. Na een kleine twintig minuten verder lopen zijn we bij de hut. Een mooie, aardig grote hut waar ook veel dagjes mensen kommen. We krijgen ons lager toegewezen en frissen ons daarna eerst lekker op.

Buiten bij de hut drinken we wat. Als de zon er is, is het wel lekker. Helaas komt er af en toen een wolkje voor. Dan is het gelijk een stuk frisser. Het is erg druk met dagjes mensen bij de hut. De Nederlandse vrouw (Irma) uit de bus is ook in de hut met haar vader en zus.

Af en toe komt er jammer genoeg een wolkje voor de zon. We lopen wat rond bij de hut. We praten nog wat met drie Nederlanders. Misschien dat we de van de week nog zien in de Adolf Nossberger hutte.

We gaan naar binnen en moeten ons eten bestelen. We nemen geen bergsteiger essen. Dit zijn vanavond van die ballen (wij weten wat we bedoelen). Nu nemen we schnitzel en een ½ liter bier. De Wiener Schnitzel smaakt echt super goed. Bij ons aan tafel zitten nog drie Nederlandse mannen.

We hebben besloten om morgen eerst naar de Elberfelder hutte te gaan en niet naar de Wangenitzsee hutte, die komt zo beter uit.

Maandag 30 Juli
Lienzer Htt. 1977m – Elberfelder Htt. 2345m

Na het inpakken vertrekken we. We moeten nu eerst ruim 700 meter omhoog, naar de Gossnitz scharte. De klim is toch wel redelijk pittig. Door een paar sneeuw veldjes kommen we boven. Boven zitten ook de drie Nederlandse mannen. Het is eigenlijk wel fris zo met de wind. Zo af en toe wordt het helaas ook bewolkt.

Vanaf de Gossnitz Scharte kan je een bivak hut zien staan, dit is wel een gaaf zicht. Nu moeten we afdalen richting de hut. We gaan door een hele grote en steile sneeuwheling. We lopen nu op de Gossnitz gletser. Als we aankomen bij de gletsjer tong weten we niet wat we zien. Dit is echt prachtig, super gaaf !!! We maken veel foto’s en genieten. We blijven een poosje bij de resten van de gletsjer.. Het terrein waardoor we nu afdalen is best wel ruig, allemaal stenen. Wel markeringen, maar niet echt een pad. We zien de hut liggen en met een kwartier zijn we er.

De hut is wel mooi, binnen is er een stuk oude hut. Als we binnen kommen en ons in willen schrijven, vraagt een vrouwtje gelijk ‘’auswiss bitte” (lidmaatschap). Het lager is wel erg laag, hopen dat ik m’n kop niet stoot vannacht.

We gaan buiten zitten, jammer dat de zon zich niet meer zo laat zien. Boven op de bergen is er wel zon. We drinken een biertje en zitten en lezen wat. Het wordt fris dus gaan er naar binnen toe. We bestellen alvast twee maal Bergsteiger Essen, dit moet voor 17:00. In de hut is het niet echt super warm.

Het Bergsteiger Essen smaakt goed. We eten aan tafel bij een Nederlandse man en vrouw. Na het eten kijken we nog even rond bij de hut. Boven op de bergen is het zonnig en helder. Ik lees nog wat in mijn boek. Drinken en praten nog wat in de hut, we maken een praatje met de huttenwaard. Als we naar bed gaan ligt het lager vol met Belgen.

Dinsdag 31 Juli 
Elberfelder Htt. 2345m-Heiligenblut - Winklern Htt. 

Als we vanmorgen uit het raam kijken is het echt super helder en zonnig. We moeten eerst ruim 1100 meter afdalen naar Heiligenblut. Het wordt al gauw warm, fleece uit en pijpen afritsen. 

Als we beneden zijn kunnen we met twee vrouwen meerijden naar Dolbach. Vandaar uit kijken we dan wel weer verder. Vanaf Dollbach gaan we met de bus naar Winkler. We eten lekker Apfelstrudel en drinken wat. We kijken wat we doen, een pension opzoeken of nog 900 meter naar boven naar de Winkler hutte. We besluiten uiteindelijk toch naar boven te gaan. Het is nog aardig vroeg in de middag en perfect weertje, het is gewoon heel warm.

We moeten nu ongeveer 900 meter stijgen. Het pad gaat echt steil omhoog en is behoorlijk zwaar. Zeker met dit warme weertje. In de zon is het super heet. We zijn allebei moe. We komen pas in het beging van de avond aan bij de hut aan. We hebben hier een prachtig uitzicht! We hebben er geen spijt van dat we naar boven zijn gegaan. Het was wel een zware klim en super warm.

We drinken wat en puffen uit op het terras, waar we van het uitzicht genieten. We zijn wel blij dat we lekker kunnen zitten. Als we gaan eten gaan we naar binnen toe. Schnitzel smaakt echt heel goed en we hebben de meest uitgebreide maaltijd toe nu toe. Na het eten douchen we. Dat is nog eens lekker opfrissen na vier dagen zweten.

We bellen naar huis toe. Leuk om nog even wat te horen. Er is een groep meiden met paarden aangekomen uit het dal. Deze gaan nog even rijden om de paarden naar een Alm te brengen. We staan even te kijken. Drinken nog een biertje.

Het uitzicht vanaf de hut is echt prachtig. Ook als het donker is zijn de lampjes in het dal mooi om te zien. We slapen heel goed, het is wel warm boven.

Woensdag 1 Augustus
Winklern Htt. 1905 – Wangenitzsee Htt. 2508m

Het is weer prachtig weer. We ontbijten op ons gemak, hebben broodjes en kaas meegenomen uit het dal gisteren Huttenwaard (vrouwelijke) maakt foto van ons en wij gaan met haar op de foto. We vertrekken richting de Wangnitzsee hutte. Beging van de route is even zoeken, schiet niet echt op.

We volgen de Wiener Hohenweg die eerst geleidelijk loopt zo ronde 2000 meter. Het is echt super warm. Zweten dus. Nu moeten we nog flink klimmen zo’n 600 meter omhoog. Het is behoorlijk warm, erg vermoeiend met dit warme weer. We denken dat we bijna boven zijn, maar de hoogtemeter geeft aan dat we nog 1000 meter moeten. Dit blijkt ook te kloppen. Er is een lawine geweest dus naast het smalle pad gaat het heel erg steil naar beneden. Als we boven moe aankomen, blazen we even uit. Hier hebben we een prachtig uitzicht. We kijken zo over de zee (meer) en je ziet de hut al liggen. We dalen af en moeten door een klein steil sneeuw veldje. Nu een beetje op en neer naar de hut en we zijn er.

We frissen ons op en genieten buiten van het uitzicht en de zon. We maken wat foto’s. Ik lees wat en pa maakt een praatje met een Duitse man. We eten lekker kaisersmaren, smaakt goed. Het is een beetje erg druk in de hut. Als avond eten, eten we bergsteiger essen, smaakt prima. Na het eten gaan we naar buiten, in de hut is het te warm.

We drinken nog wat en lezen nog een beetje. We besluiten dat we toch maar een nachtje hier blijven. Morgen gaan we naar de Adolf Nossberger hutte. We kijken in de loop van de avond vol bewondering naar buiten. De maan staat precies tussen de bergen, echt een natuur wonder.

We hebben gezellig zitten praten met de Duitse man. 

Donderdag 2 Augustus
Wangenitszee Htt. 2508m – Adolf Nossberger Htt. 2488m

Wassen ons en pakken de rugzakken in. Ontbijten en maken nog foto’s. Het is bewolkt en er hang mist, de temperatuur is goed. Moeten nu eerst klimmen. Na verloop van tijd wordt het pad zo af en toe heel smal. Naast je gaat het dan steil naar beneden.

Ook hebben we vier keer een klettersteig. En een hele steile. Als je de draad vast houd is het wel gaaf. Maar soms zijn de paadjes heel erg smal. Ik ben dan ook blij als ik er voorbij ben.

Als we de Lienzer hutte zien liggen, stoppen we en eten wat. Bij deze hut zijn we van de week als geweest. Het is leuk deze nu vanuit de bergen zo te zien liggen. We zien een heel stuk van het pad dat we nog moeten lopen. Op de kaart zoeken we met het kompas en de GPS onze positie op.

We moeten nu klimmen naar de Scharte, 2790 meter. Boven hebben we een prachtig uitzicht, sneeuwvelden en een watertje. Moeten nu door heel veel sneeuw. Af en toe skiën en glijden we op onze voeten en met de stokken naar benden. Echt tof!, hebben veel lol.

Na een poosje zien we de hut (en de wigwam)liggen aan het meer. Hij ligt echt prachtig. Moeten allen nog wel een flink eind afdalen. Dit zelfde stuk moeten we morgen weer omhoog klimmen.

Bij de hut worden we hartelijk welkom gegeten. We krijgen meten een hand van de huttenwaard. We ruimen wat op en drinken een ½ bier. Gaan nog lekker een poosje in de zon zitten buiten. Echt heerlijk. Ik lees wat in mijn boek.

Eten bergsteiger essen, vanavond is dat pasta (macaroni) smaakt weer heerlijk. Na het eten lopen we wat rond en zitten we nog te genieten van het uitzicht. We hebben een mooi uitzicht rond de hut.

Drinken en lezen nog wat. In de hut wordt het licht aangedaan. Ze gebruiken nog gaslampje is wel een leuke sfeer. De hut is nog in de oude stijl, wel mooi.

Vrijdag 3 Augustus
Adolf Nossberger Htt. 2488m – Leinzer hutte
Leinzer hutte 1977m – P platz (wandelen)
P platz – dal – Leinz (auto & bus)

Zo te zien is het wel aardig weer. We ontbijten en pakken onze spullen in. We moeten nu eerst klimmen naar de Scharte toe. Ongeveer 300 meter naar boven. Het pad wat we gisteren ook hebben gelopen over oude (versteende) gletsjer.

Bovenop de Scharte (2790m) dalen we niet gelijk af naar beneden. We willen eerst de Keeskopf (3081m!) beklimmen. Zo te zien is het boven bij het kruis helder. We zouden dus een mooi uitzicht moeten hebben boven. De route naar boven is echt niet meer te vinden. Dus moeten we goed zoeken en doen. Met veel geklauter en gedoe kommen we om 10:15 toch boven bij het kruis. Echt een super uitzicht!, helaas is het niet super helder (dit komt door de warmte). We zien de Gross Venediger en de Grossclocker liggen. Er is nog een man en er kommen drie Italianen aan. Ze geven een hand en wensen ons bergheil. Er worden foto’s gemaakt. We blijven ongeveer drie kwartier boven. Echt een mooie ervaring.

Naar beneden toe is het helemaal zoeken en klauteren. Na een uur kommen we gelukkig weer op de Scharte. Het betrekt inmiddels wel al een beetje. We genieten ook hier van het prachtige uitzicht. Nu moeten we nog een flink stuk afdalen naar de Lienzer hutte. Eerst langs de stalkabels dan door stenen en puin (gruis). Later iets wat een paadje is. Het waait of en toe flink, het is dan ook gelijk frisjes.

Als we bij de Leinzer hutte zijn willen we eigenlijk nog verder naar benden. Naar het natuur vrienden huis. Maar het weer is niet echt te vertrouwen en het is nog aardig ver lopen. We kunnen met drie Fransen mee lopen naar de parkeerplaats die op ongeveer drie kwartier lopen ligt. Vandaar uit rijden we mee naar een plaatsje dicht bij Leinz. Die Fransman is wel een beetje een mafkees (lekker vrolijk).

Ze zetten ons netjes af bij een bushalte. We proberen te liften, maar niemand neemt ons mee. Uiteindelijk gaan we met de bus naar Lienz-bahnhof. Bij de Mc Donalds eten we wat. Bij het Tourismus verband (VVV) informeren we voor een zimmer.

We lopen naar het zimmer toe waar naar is gebeld. We hebben een grote kamer maar niet echt luxe. Gelukkig wel een heel goed bed (dat is nog belangrijker).

We kunnen nu eerst lekker douche! Nadat we ons hebben opgefrist gaan we lekker eten. Op een terrasje midden in Leinz drinken we een biertje. Hier is het echt druk en super gezellig.

We slapen goed, maar het is een benauwde nacht.

Links:

Website Duiste Alpenvereniging, hutten info
Website Nederlandse Alpenvereniging, tocht info
Stad Lienz